گاهی در زبان عربی یا هر زبان دیگری برای رساندن مفهوم مورد نظر لازم است که شخصی را صدا زده و او را مورد خطاب

 قرار دهیم تا پیام مورد نظر را به او برسانیم. معمولا چه زمانی شخصی را صدا می زنیم؟ زمانیکه میخواهیم انجام کاری را از

 او در خواست کنیم یا او را از انجام کاری نهی کنیم؛ گاهی هم میخواهیم چیزی از او بپرسیم. بنابراین «امر، نهی و استفهام»

 بیشترین کابرد را در اسلوب ندا دارند.

ابتدا به مثال های فارسی زیر دقت کنید:

ای دخترم! درست را بخوان تا در امتحان فردا نمره خوبی بگیری.

در مثال بالا «دختر» مورد خطاب قرار گرفته که به آن «منادی» و به کلمه قبل آن یعنی «ای»، حرف ندا می گوییم. گاهی 

اوقات می توان از حرف ندا استفاده نکرد و آن را حذف کرد همانطور که در زبان فارسی کاربرد چندانی ندارد.

پدر! لطفا در آوردن وسیله ها به من کمک می کنی؟